آنچه در این مقاله می‌خوانید
ماهی رامیزی بالن 0 تا 100 نگهداری و تکثیر ( Mikrogeophagus ramirezi ) اغلب اشتباه گرفته می شود و نگهداری آن دشوار است، اما اگر به درستی از آن مراقبت شود، رامیزی بالن می تواند یک تجربه زیبا و جالب از نگهداری ماهی را ارائه دهد.بیشتر این نوع ماهی که در مخازن آکواریوم مرجان دریایی می بینید، از خاور دور، از کشورهایی مانند سنگاپور وارد می شوند. بسیاری از این ماهی ها نمونه های فوق العاده و قوی هستند. متأسفانه بسیاری نیز بسیار ضعیف هستند.
دلبری کردن ماهی رامیزی بالن
رامیزی بالن یکی از آن ماهی هایی است که در اولین باری که آن را می بینید جلوی شما را می گیرد. هنگامی که دوستان و خانواده آن را در مخزن شما می بینند، به احتمال زیاد بیشترین “اوه” و “آآآآه” را به همراه دارد، کناره های آبی و طلایی رنگین کمانی اش در نور چشمک می زند. رامیزی که یک سیکلید همیشه محبوب است، به طور گسترده ای مورد سوء تفاهم قرار می گیرد و به دلیل سخت بودن نگهداری شهرت پیدا کرده است.
کیفیت آب آکواریوم
Mikrogeophagus ramirezi به آب نرم و اسیدی با pH بین 5 تا 6 و دمای 80 تا 86 درجه فارنهایت (27 تا 30 درجه سانتیگراد) نیاز دارد. رامیزی به کیفیت آب بسیار حساس هستند. با در نظر گرفتن این موضوع، ترکیبات ضایعاتی مانند نیترات و آمونیاک باید به حداقل ممکن برسد. بهترین راه برای رسیدن به این هدف، انجام تغییرات جزئی منظم آب است. این کارها باید حداقل یک بار در هفته انجام شود. در مناطقی که آب نرم مستقیماً از شیر آب دریافت نمی شود، ممکن است مجبور شوید برای تغییرات خود از آب اسمز معکوس استفاده کنید.
اندازه آکواریوم
با توجه به اندازه کوچک آنها، رامیزی ها به فضای زیادی نیاز ندارند. برای یک مخزن مخصوص گونه یا پرورش، 37 لیتر کافی در نظر گرفته می شود. برای یک آکواریوم چشمگیرتر، یا یک مخزن اجتماعی که در آن می توانید تفاوت های ظریف بیش از یک جفت رامیزی را در تعامل با ماهی های اطراف خود مشاهده کنید، حداقل 110 لیتر است.
تزیین آکواریوم برای ماهی رامیزی بالن
تزیین یک آکواریوم برای رامیزی ها آنقدرها هم که فکر می کنید سخت نیست. از یک بستر ریز مانند شن و ماسه طبیعی استفاده کنید و سنگ های گرد شده را به صورت تصادفی در کف قرار دهید. قطعات چوبی به اندازه چوب را می توان در سراسر این آکواریوم پراکنده کرد. برای شبیه سازی لایه ای از زباله که در کف رودخانه جمع می شود، برگ درختان ایمن آکواریوم مانند بلوط یا راش را اضافه می کنند. چند مشت کافی است. مانند هر ماده آلی، اینها به تدریج در آب پوسیده می شوند، بنابراین باید کیفیت آب را زیر نظر داشت. نکته مثبت این است که آنها به نرم و اسیدی نگه داشتن آب کمک می کنند. نورپردازی باید در حد متوسط تا کم باشد. آکواریوم ماهی‌های این مجموعه می‌توانند شامل گونه‌های Apistogramma، کاراسین‌ها مانند ماهی نقره‌ای Gasteropelecus sternicla و کت فیش مانند Corydoras، Otocinclus، Hypostomus و Farlowella باشند.
رامیزی بالن ها به اندازه کافی ملایم است که می تواند کاندیدای عالی برای یک آکواریوم اجتماعی باشد. اما باید تاکید کرد که آنها را نمی توان فقط به هیچ مجموعه اجتماعی اضافه کرد. مانند قبل، بستر باید نسبتاً خوب باشد و از نظر رنگ ضعیف باشد. صخره های گرد و مسطح، مانند سنگ هایی که در یک جویبار پیدا کنید، ببینید آیا می‌توانید اینها را به گونه‌ای ترتیب دهید که شکاف‌ها و غارهایی برای پنهان شدن ماهی‌ها وجود داشته باشد.
گیاه برای آکواریوم رامیزی بالن
گیاهان آکواریومی که در آب گرم و نرم به خوبی عمل می کنند مانند اچینودوروس، کابومبا و نیمفایا باید استفاده شوند. ماهی های دیگر باید با دقت انتخاب شوند. اولا، آنها باید گونه هایی باشند که در آب نرم و اسیدی رشد کنند. از ماهی‌های تهاجمی و پرخاشگر مانند سایر سیکلیدها و ماهی های بزرگتر باید اجتناب شود. همتایان مناسب می‌توانند شامل تتراهای کوچک مانند نئون‌ها، کاردینال‌ها و چراغ‌های درخشان باشند. دانیو یا بارب کوچک؛ Discus Symphysodon spp. یا فرشته ماهی Pterophyllum scalare.
رامیزی ها جزو ماهی های خجالتی و بازنشسته به حساب می آیند. در طول تخم ریزی و پرورش بچه ماهی، قلمرو مورد نیاز و سطح تهاجم می تواند به طور قابل توجهی افزایش یابد. اگر قصد دارید بیش از یک جفت رامیزی را در یک آکواریوم نگه دارید، مطمئن شوید که مکان های زیادی برای مخفی شدن در اختیار دارید.
تغذیه
رامیزی ها به راحتی پوسته و سایر غذاهای آکواریومی فرآوری شده را می گیرند. اما برای اینکه رنگ ماهی خود را با شکوه کامل به نمایش بگذارید، اضافه کردن غذاهای گوشتی زنده و منجمد مانند کرم خونی، میگو آب نمک و دافنی توصیه می شود. رامیزی هایی که از این غذاها تغذیه شده اند می توانند به طور مثبت رشته ای باشند و تقریباً هر رنگی از طیف را چشمک بزنند.
جنسیت و پرورش
حکمت پذیرفته شده برای بدست آوردن یک جفت سیچیلایدهای پرورشی خوب این است که یک گروه شش تا هشت بچه را بخریم و بقیه کارها را به طبیعت انجام دهیم. با گذشت زمان، ماهی ها جفت می شوند و می توانید بقیه را به مخزن دیگری منتقل کنید. این امر به ویژه در مورد ماهی‌هایی مانند رامیزی ها که قبل از بلوغ دارای دوشکلی مشخصی بین جنس‌ها نیست، مفید است.
با این حال، چند علامت متمایز وجود دارد. در نرها، اولین پرتوهای باله پشتی دراز است و تاج کوچکی را تشکیل می دهد. متأسفانه این یک راه مطمئن برای تشخیص نیست. زیرا درجه ازدیاد طول می تواند از یک نوزاد به نوزاد دیگر متفاوت باشد. تصور می‌شود که زنان نیز شکم‌های گلگون‌تری دارند. اما من یکی از آنها را خریدم و معلوم شد که آن مرد به‌ویژه تنومند است. در واقع، بیشتر ماهی هایی که در تانک های فروشنده می بینید، فقط نر هستند و از خاور دور وارد می شوند. علاوه بر این، واردات از شرق نیز به مشکلات باروری شهرت دارد.
تکثیر
رامیزی ها تمایل دارند در فضای باز، روی سنگ‌ها یا برگ‌های بزرگ و گاهی حتی روی بستر تولید مثل کنند. تا 500 تخم ماهی تولید خواهد شد و هر دو والدین باید از آنها مراقبت کنند اگرچه رامیزی ها به خوردن تخم ها بعد از تخم ریزی بدنام هستند. اگر می‌خواهید از ایمنی تخم‌ها اطمینان حاصل کنید، ممکن است لازم باشد آنها را در مخزن دیگری ببرید و خودتان آنها را بزرگ کنید. اگر والدین ثابت کنند که به اندازه کافی با وجدان هستند که تخم ها را نخورند، باید حدود 60 ساعت بعد از تخم بیرون بیایند و سه تا چهار روز پس از آن آزادانه شنا کنند. در این مرحله معمولاً نر تنها نگهبان بچه‌ها می‌شود تا زمانی که بتوانند از پس خود برآیند، بنابراین ماهی ماده می‌تواند به مخزن دیگری منتقل شود.
انواع گونه های رامیزی بالن
گونه های جدیدی از رامیزی در حال توسعه بود. قابل توجه ترین در میان این ها یک شکل رنگی زانتیک به نام رامیزی طلا بود. همچنین نوعی باله بلند وجود دارد که با نام های مختلف رامیزی دم لیر، رامیزی دم حجابی، رامیزی باله بلند یا رامیزی باله بلند شناخته می شود. رامیزی طلا (همانطور که از نامش پیداست) رنگدانه طلایی دارد که جایگزین رنگ آبی غالب در پهلوهای آن می شود. گونه های باله بلند اغلب بدنی بسیار پرپشت تر از ماهی های معمولی دارند. قبل از خرید بررسی کنید که می توانند به درستی شنا کنند.
زاد و ولد بیش از حد در هر گونه ای برای تقویت ضعف های ژنتیکی در نسل های آینده شناخته شده است. رامیزی ها سال‌هاست که برای تقویت ویژگی‌هایی مانند رنگ و شکل به‌صورت خطی پرورش داده می‌شوند، بنابراین برخی از ماهی‌هایی که امروزه می‌بینیم از مشکلاتی مانند ناباروری رنج می‌برند و به راحتی تسلیم بیماری می‌شوند. علاوه بر این، بسیاری از رامیزی هایی که به این کشور ارسال می‌شوند، بچه‌هایی هستند که هنوز رنگ بزرگسالی خیره‌کننده خود را ایجاد نکرده‌اند، بنابراین قبل از ارسال برای بهبود رنگ، تحت درمان هورمونی قرار می‌گیرند. همچنین تصور می شود که این امر بر باروری تأثیر می گذارد و می تواند عوارض دیگری ایجاد کند.
خرید ماهی رامیزی بالن
نمونه های سالم را انتخاب کنید، مطمئن باشید که سالم ترین نمونه موجود را دریافت می کنید. مطمئن شوید که ماهی شما رفتار طبیعی دارد و خوب غذا می خورد. در هنگام خرید از مشاورین اکواریوم مرجان دریایی در مورد پارامترهای آبی که ماهی در آن نگهداری شده است بپرسید. اگر آب آکواریوم شما به طور قابل توجهی متفاوت است، می توانید پارامترهای او را در مخزن قرنطینه خود تقلید کنید و به تدریج پارامترها را طوری تنظیم کنید که در طول دوره قرنطینه شبیه به شما باشد.
مشکلات
یکی از رایج‌ترین شکایات در مورد رامیزی هایی که به تازگی خریداری شده‌اند، تمایل آنها به از بین رفتن و مرگ در چند روز اول است، اغلب بدون علائم قبلی بیماری. سازگاری مناسب تا حد زیادی به رفع این مشکل کمک می کند. رامیزی ها همچنین مستعد هجوم انگل‌های داخلی و خارجی هستند که شایع‌ترین آنها هگزامیتا، انگل دستگاه گوارش است. هگزامیتا و سایر تک یاخته ها را می توان در طول دوره قرنطینه با افزودن یک داروی مناسب درمان کرد.
نتیجه گفتار
ماهی رامیزی یکی از جواهرات واقعی خانواده سیکلیدها ( سیچیلایدها ) است. تمام زیبایی، هوش، و شخصیت برادران بزرگترش را دارد و دارای معایب بسیار کمی است (مانند تهاجم و قلمرو گرایی افسارگسیخته). مانند بسیاری از سیکلیدهای دیگر حفاری نمی کند، بنابراین سخت افزار، سنگ ها و گیاهان شما کاملا ایمن هستند. با کمی برنامه ریزی، نگهداری رامیزی ها راهی فوق العاده برای قدم گذاشتن به دنیای جذاب سیچلایدها است. اگر مایل به صرف زمان و مراقبت کمی برای نگهداری از این ماهی های زیبا هستید، با تجربه ای پاداش خواهید گرفت که به زودی فراموش نخواهید کرد.
